Clouseau door de jaren heen

In 1984 begint er een sprookje dat men nog niet had gezien in Vlaanderen.

Een paar jonge amatereurmuziekanten richten een groepje op "Clouseau en Vrienden" in het CC van Sint-Genesius-Rode op een aperitiefconcert. Meer bepaald op een zondagochtend om 11 uur. Het is het begin van een ongeëvenaard succesverhaal.

Na een hoop wissels in de groepsbezetting neemt Clouseau in juli 1987 zijn eerste single op naar aanleiding van een eerste "serieus" optreden, namelijk de opening van Marktrock '87.

Brandweer verschijnt op het label HKM maar de band vindt helaas geen platenfirma die de single wil verdelen, in totaal worden er maar 427 stuks verkocht.

In 1989 volgt de grote doorbraak, Vlaanderen maakt kennis met een fenomeen dat zich nog nooit heeft voorgedaan en wat later als "Clouseaumania" bestempeld wordt door Paul Jambers.

De definitieve bezitting is ondertussen: Bob Savenberg (drums), Karel Theys (bas), Tjen Berghmans (gitaar), Kris Wauters (piano), Koen Wauters (zang).

in '89 neemt Clouseau ook deel aan Eurosong met de singel "Anne". Ze wonnen net niet van Ingeborg maar "Anne" werd een absolute superhit. Vlaanderen valt voor de charmes van frontman Koen Wauters en het duurt niet lang vooraleer het gegil van jonge meisjes de muziek bij Clouseauconcerten overstemt!

In oktober van '89 verschijnt de eerste plaat die gedoopt wordt als "Hoezo?". Het wordt een succes buiten proportie: de nieuwe sterren schieten als een komeet naar de top van de hitparade en alle verkoopsrecords vliegen aan diggelen. Met "Daar gaat ze" staat bovendien een 2de supersong op het album.

De hype rond Clouseau is niet meer te stoppen.

Begin 1990 gaat ook Nederland voor de bijl en daar spelen zich al snel dezelfde taferelen af. De jongens van Clouseau worden dé lievelingen van de Lage Landen. Een paar maanden later stopt de teller op goed 580.000 exemplaren, nog steeds een absoluut hallucinant getal!

Het album staat meer dan een jaar lang in de hitlijsten.

Dat succes moet snel een vervolg kennen en een klein jaar na "Hoezo?" levert Clouseau zijn 2de album af: "Ofzo". Het succes en de gekte eisen wel een tol: Kort na de release gaat de groep verer zonder Tjen Berghmans. De song "Domino" zorgt alweer voor een nummer 1-Hit en ook het 2de album wordt een gigantisch verkoopssucces. Maar na 2 uitzinnige jaren van non-stop toeren (250 concerten), tv-opnamens, intervieuws, onregelmatig eten, veel te weining slaap, enzovoort, beseffen de jongens dat ze niet aan datzelfde tempo verder kunnen blijven werken.

Toch voelt Clouseau het kriebelen, met nieuwe energie maar zonder bassist Karel Theys neemt de band bij hun nieuwe platenfirma EMI Records hun eerste Engelstalig album op "Close Encounters" (1992), met vertalingen van de beste songs uit hun eerste twee albums. Het album wordt in heel Europa gereleased en verkoopt een goeie 200.000 exemplaren, een behaarlijk succes dat naar meer smaakt.

Tussendoor nemen de jongens hun 3de nederlandstalig album op "Doorgaan (tot je niet meer op je benen kan staan)". Met Jean Blaute als nieuwe producer klinkt "doorgaan" links en rechts al wat volwassener en de song "Afscheid Van Een Vriend" wordt een nieuwe mijlpaal in de annalen van de Nederlandstalige muziek.

Het engelstalig avontuur kent een vervolg met "In Every Small Town" (1993), een album dat in LA wordt opgenomen met Kris als producer. Geen onverdeeld succes, want enkel in Vlaanderen verkoopt het album goed. De deuren van de rest van Europa blijven jammerlijk dicht en dat betekent meteen het einde van de internationale aspiraties van Clouseau. (de jongens hebben begrepen dat de indentiteit die ze in hun eigen taal wél hebben, wat verloren gaat in het Engels.)

In het besef dat hun volgende plaat opnieuw in het Nederlands zal zijn moet deze een voltreffer worden, daarom wordt er voor de eerste keer een schrijfpauze ingelast in het drukke Clouseau-schema. En dat werpt z'n vruchten af: het album "Oker" (1995) laat een totaal nieuwe en bijzonder goed klinkende Clouseau horen en wordt terecht in Vlaanderen en Nederland een enorm succes - Het nummer "Passie" zorgt voor Clouseau's eerst nummer 1 in Nederland.

Na alweer een zeer intensief jaar is de chemie tussen de broers Wauters en drummer Bob Savenberg verdwenen en wordt Clouseau herleid tot zijn essentie: een broederduo.

Het opnameproces neemt een steeds belangrijkere plaats in bij Clouseau. Er wordt steeds meer tijd gestoken in het schrijven en het opnemen van nieuwe songs. Dat resulteert eind 1996 in het album "Adrenaline", met klassiekers als "Nobelprijs" en "Dat ze de Mooiste is".

Voorjaar 1999 leveren Koen en Kris het album "In Stereo" af, een super klinkende verzameling prachtsongs (o.a. Heb ik ooit gezegd). Het album is een echt studiopareltje maar het besef groeit dat een nieuwe sound stilaan nodig is, want de albums beginnen wat te veel op elkaar te lijken. Na "In Stereo" nemen Koen en Kris in volle vriendschap afscheid van producer Jean Blaute, die de band gedurende 7 jaar meer naar eeen hoger niveau getilt heeft.

Doorheen de jaren hebben Koen en Kris een geweldige live-band rondom zich verzameld en de luve-reputatie van de groep is inmiddels zeer groot. In 2000 na 12 intensief toeren doorheen Vlaanderen, speelt Clouseau voor de eerste keer in het Antwerpse Sportpaleis, mee gegeleid door het symfonisch orkest "Il Novecento". Het is een uitloper van een aantal gastoptredens bij de "Night Of The Proms" en Clouseau zorgt alweer voor een fantastische primeur: nooit eerder staat een Vlaamse artiest in die concerttempel!. De 2 concerten worden het begin van een gigantisch succes. In december 2001 staat Clouseau weer voor 2 uitverkochte sportpaleisen en in 2003 voor 9.

Later zouden ze in totaal 11 jaar het sportpaleis vullen en in totaal 116 keer het vol laten lopen. In 2010 deden ze nog hun "Laatste Ronde" en sloten de deuren van het sportpaleis met 9 shows.

Het succesverhaal van Clouseau in het Sportpaleis begon na enkele verrassingsoptredens op Night of the Proms in 1999. Een jaar later bracht de band twee keer een eigen avondvullend programma met het Promsorkest. Het enthousiasme van pers en publiek over Clouseau & Orkest was zo groot dat een vervolg niet kon uitblijven. In 2001 volgde Clouseau Speciale Editie, dit keer zonder symfonische begeleiding. De jaren daarop ging het crescendo met Speciale Editie II, Clouseau – in ’t midden, Clouseau – vanbinnen, Clouseau – in ’t lang, Clouseau – in ’t dubbel, Clouseau20, Clouseau Crescendo, Clouseau 10×10 en in 2010 De Laatste Ronde. Elke concertreeks kreeg een andere invalshoek, met telkens indrukwekkende podia, catwalks of loopbruggen, bijzondere gasten én… verrassende bewerkingen van de vele grote Clouseauhits. In 2008 en 2009 wuifden Koen en Kris ook nog het jaar uit tijdens een bijzondere eindejaarsparty. De eindejaarsconcerten meegeteld, traden Koen en Kris sinds 2000 maar liefst 116 keer op in het Sportpaleis, voor in totaal 1.727.208 bezoekers.

Tijdens De Laatste Ronde hadden Koen en Kris per concert niet minder dan 14.484 plaatsen te vullen. 

Voor het album "En Dans" (2001) wordt alles omgegooid: een nieuwe priducer (Hans Francken), een nieuwe studio, een andere manier van werken. Kortom: grote schoonmaak. En dat is eraan te horen: qua sound ordt "En Dans" een kopstoot van een album en voor Clouseau betekent dit een frisse wind. Koen en Kris hebben het stilaan gehand met de de lange reeks balladers die telkens weer (met succes) door de platenfirma als single gekozen worden en willen echt een koersverandering. De singel "En Dans" slaat in als een bom en betekent de start van de "nieuwe" Clouseau.

Het lijkt alsof de groep een mireculeuze verjongskuur ondergaat en er verschijnen opnieuw veel zestienjarige meisjes voor de scène. De cd wordt door meer dan 250.000 Vlamingen in huis gehaald, al blijft het officiële verkoopscijfer steken rond 90.000. De crisis die door het illegaal downloaden in de muziekindustrie is geslopen, laat zich in de verkoopscijfers van het opnieuw zéér populaire Clouseau serieus voelen.

3 jaar na het album "En Dans" komt in 2004 "Vanbinnen" uit met de gelijknamige hit. Koen en Kris lijken alweer 2 jonge veulens die zich ook met enthousiasme sorten op de opnames van videoclips: "Vanbinnen" en "Ik denk aan Jou" worden niet enkel grote radiohits, maar ook favorieten bij de clipzenders. Clouseau heeft nog maar eens een jongere generatie voor zich gewonnen.

De "goesting" gaat niet over bij Koen en Kris: allebei ondertussen over de 40, wordt 2007 een absoluut topjaar: in het voorjaar komt het album "Vonken en vuur" uit. Hiermee bewijzen de broers andermaal waarom zij en niemand anders al zoveel jaar de norm zijn voor Nederlandstalige popmuziek in Vlaanderen: hun vakmanschap staat buiten kijf. De titeltrack "Vonken en Vuur" wordt een singlehit zoals Clouseau er al lang geen meer gekend heeft. Clouseau is sinds jaren een band die wel geweldig succesvolle singles uitbrengt, maar toch vooral albums verkoopt. De nummer 1-positie van "Vonken en Vuur" in de singlecharts toont nogmaals de populariteit van Clouseau bij het jonge volkje aan.

Met de song "De tegenpartij" laat Clouseau horen dat ze ook tekstueel volwassen zijn geworden: niet te beroerd om een mening te hebben en ze ook laten horen.

In het najaar van 2007 komt "Clouseau20" uit: een dubbele verzamelaar met een chronolisch overzicht van 20 jaar plaatjes maken met daarbij een dvd met alle videoclips van de band. "Clouseau20" vliegt de winkel uit.

In oktober 2009 brengt Clouseau hun 10de Nederlandstalig album uit "Zij aan Zij" deze cd wordt voorlopig hun laatste. Ze kondigen in 2010 hun tijdelijk stop aan en brachten nog hun laatste singel "Gek op Jou" uit dat ook de titeltrack wordt van de film "Zot van A", de singel scoorde enorm goed en bleef maar liefst 36 weken in de radio 2 top 30 staan (wat geen één singel dat voor deed van CLouseau).

vervolg zie Het einde?